Μεταφραζω την ποιηση του τρισμεγιστου Κωστα Καβαφη, για τις αναγκες του Αγιου.
Σαν βγεις στον πηγαιμο για το πρωταθλημα και το κυπελλο, να ευχεσαι να ‘ναι μακρυς ο δρομος. Γεματος νικες, καλες αποδοσεις και χωρις τραυματισμους. Τους Απαραδεκτους, τους Κανονιερηδες, το θυμωμενο Μενεμενιακο μην το φοβασαι. Τετοια ποτε σου δε θα συναντησεις, αν ειναι το πνευμα σου κι η σκεψη σου υψηλη. Τους Απαραδεκτους, τους Κανονιερηδες, το θυμωμενο Μενεμενιακο δεν θα συναντησεις, αν δεν τους κουβανεις μεσα σου, κι αν η ψυχη σου εμπρος σου δεν τους στηνει. Να ευχεσαι να ειναι μακρυς ο δρομος. Πολλα τα τεμαχια του Σιαμοζα, που με ευχαριστηση και ηδονη θα μπαινει με τη μπαλα στα διχτυα. Πολλες οι κερδισμενες μαχες του ακαταπαυστου Τολη στο κεντρο και οι κορδελοταντελες του γοητευτικου Παρη στα πλαγια των γηπεδων. Πολλες οι μακρυνες μπαλιες με εξωτερικα φαλτσα, του –παντα ερχομαι αργοπορημενος- Βαλαουρα και οι τσαχπινοζεμπεκιες του πολυσκορερ (?)Λακιλερ. Ν’ αποκτησεις εμπειριες και πολλα αναμνηστικα απο τους αρχηγους των αλλων ομαδων. Πολλες σακουλες ηλιοσπορους για τον εμπνευσμενο προπονηταρα. Αλλά παντα στο νου σου να εχεις το πρωταθλημα και το κυπελλο και πώς θα το σηκωσεις στον καταγαλανο Ελληνικο ουρανο. Αυτος ειναι ο προορισμος σου. Μη βιαζεσαι ομως καθολου. Καλυτερα χρονια πολλα να διαρκεσει αυτο το ταξειδι και γέρος πια μην μπορωντας αλλο ν’ αγωνιστεις, πλουσιος σε συναισθηματα κι εμπειριες, ν’ αραξεις με την κουπα αγκαλια στον καναπε του σπιτιου σου, μην προσδοκωντας κερδη απο το πρωταθλημα και το κυπελλο. Αυτα σου εδωσαν το ωραιο ταξειδι. Χωρις αυτα δε θα εβγαινες στο δρομο. Κι αν φτωχικα τα βρεις, να ξερεις δε σε γελασαν. Ετσι σοφος που εγινες, με τοση πειρα, ηδη θα το καταλαβες τα πρωταθληματα και τα κυπελλα τι σημαινουν.
Κατάθεση ψυχής . Ξεκινώντας το πρωτάθλημα θέλω να ευχηθώ σε όλους καλή ποδοσφαιρική χρονιά με υγεία και καλά μυαλά . Ιδιαιτέρα σε διοίκηση και προπονητή που πραγματικά σηκώνουν το όλο βάρος της ύπαρξης καθώς και της λειτουργίας αυτής της ομάδας εύχομαι καλή δύναμη και μεγαλοψυχία . Για το σύνολο των ποδοσφαιριστών – μελών εύχομαι πέρα από τα παραπάνω να υπάρχει στο μυαλό μας μια βασική ιεράρχηση αξιών και προτεραιοτήτων που πρέπει να μας διέπει κάθε φορά και κάθε στιγμή που συμμετέχουμε σε όποια δραστηριότητα της ομάδας . Οι βασικές αξίες - προτεραιότητες χωρίς να είναι τυχαία η σειρά που θα της αναφέρω , εμπεριέχονται σε τρείς κατηγορίες : 1. Συμπεριφορά 2. Συνέπεια 3. Δράση Θα προσπαθήσω να κάνω μια μικρή ανάλυση μόνο στην πρώτη κατηγορία που την θεωρώ πολύ σημαντική χωρίς να παραβλέπω τις άλλες δύο συνέπεια και δράση .Για το λόγο ότι η αυτονόητη ερμηνεία στις έννοιες συνέπεια και δράση μακραίνουν την ζωή της ομάδας , ενισχύουν τον λόγο ύπαρξης , καθώς και εξηγούν το λόγο της συμμετοχής μας . 1.Συμπεριφορά : Τα μεγαλύτερα πρόβλημα ανάρμοστης συμπεριφοράς που έχουν προκύψει σε τέτοιες δραστηριότητες εντοπίζονται στους ποδοσφαιρικούς χώρους και ελάχιστα είναι τα προβλήματα σε διάφορες δραστηριότητες - εκδηλώσεις . Στο μεγαλύτερο ποσοστό τα προβλήματα ανάρμοστης συμπεριφοράς ξεκινούν από άτομα που η συμπεριφορά τους ήταν πάντα τέτοια μέσα στους αγωνιστικούς χώρους χωρίς αυτό να τους συνοδεύει απαραίτητα και έξω από τα γήπεδα . Ένας ακόμη σημαντικός λόγος ανάρμοστης συμπεριφοράς για άτομα που δεν το συνήθιζαν είναι ότι το πέρασμα των χρόνων προσθέτει σε κάθε ποδοσφαιριστή (παλαίμαχο) αδυναμία να ανταποκριθεί στις ανάγκες του αθλήματος δημιουργώντας μέσα του μια απόσταση από την μεγάλη του αγάπη που είναι το ποδόσφαιρο . Επίσης το κύρος που έχει αποκτήσει μαζί με την διάσταση της προσωπικότητας του μέσα στην κοινωνία τον κάνουν να μην δέχεται την όποια παρατήρηση – επίθεση από συμπαίκτη ( όπου συμπαίκτη εγώ εννοώ και τον αντίπαλο ) και η αντίδραση να μην είναι η αναμενόμενη . Προσθέτοντας στα παραπάνω την καθημερινή και δύσκολη προσπάθεια που καταβάλει έτσι ώστε να καλύψει τις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις τον κάνει ευάλωτο και τον σπρώχνει να καταπατήσει το σύνολο των αξιών – αρχών που τον χαρακτηρίζουν . Θέλω να πιστεύω ότι στα συμπεράσματα που έχω καταλήξει δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα . Αυτό που με κάνει πιο σίγουρο όμως δεν είναι η παρουσία μου τριάντα χρόνια μέσα στα γήπεδα αλά η δεκαετή εμπειρία μου σε δύο ομάδες παλαιμάχων ???? ( Αριστοτέλη & Άγιο ) . Ο λόγος για τον οποίο καταθέτω τις απόψεις μου έχει σαν σκοπό να προφυλάξει την ομάδα μας καθώς και το πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουμε από ανάρμοστες συμπεριφορές . Το βασικότερο όμως κάνοντας μια κατάθεση ψυχής είναι ότι ένα στιγμιαίο λάθος μας ενδεχομένως και το μοναδικό ( μιλάει ο παθών ) μπορεί να προκαλέσει τόση μεγάλη βλάβη καθώς και στεναχώρια σε φίλους , συμπαίκτες αλλά και σε εμάς τους ίδιους που πιστέψτε με γιατρειά δεν έχει .Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει γιατρειά είναι ότι κανείς από εμάς δεν έχει το δικαίωμα να χαλάει μια ομορφιά (Άγιος FC & πρωτάθλημα ) που για να γεννηθεί να ζει και να μεγαλώνει μερική άνθρωποι έχουν δώσει την ψυχή τους . Στα παλιά μέλη του Άγιου FC καθώς και στα νέα ζητώ συγνώμη εγώ ο ειδήμονας ?????? αυτής τις δραστηριότητας για ανάρμοστη συμπεριφορά μου και σας προτρέπω μαζί και σε μένα να έχουμε στο μυαλό μας όλα τα παραπάνω προσθέτοντας και ότι θετικό νομίζει ο καθένας να μην υποπέσουμε σε κανένα λάθος που θα οφείλετε σε εμάς ή θα δεχτούμε την όποια ώθηση . Λευτέρης
κόυτςFri, 16 Oct 2009 13:02:26
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ Η' ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ Στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω την άποψή μου περί τίτλου. Γιατί δηλ θεωρώ σημαντική την κατάκτηση αυτού του πρωταθλήματος. Είναι σαφές πως ο Άγιος μας είναι μια ιδιαίτερη ομάδα και οι παίκτες που την αποτελούν αγαπούν αυτό το σύλλογο και ανελλιπώς ερωτοτροπούν μαζί του. Συνεπώς κάθε ποδοσφαιρική συνάντηση είναι συνάμα συνεύρεση εραστών κατ' ουσίαν δηλ. ερωτική πραξη. Όμως ο καθένας μας είναι πρωτίστως παρουσία ψυχής και σώματος με ανάγκη εκπλήρωσης. Και ο καθένας έρχεται στο γήπεδο και φέρει πάνω του τα σημάδια μιας ζωής κομματιασμένης. Με προβλήματα κάθε είδους και αγωνίες που καλείται να αντιμετωπίσει. (βλ και Δόσης 13 Οκτ 2:15) Είναι δύσκολη η ζωή για τον καθένα μας και όποιος το αρνηθεί η ζωή θα του το δείξει με το πλέον σκληρό τρόπο. Και ο καθένας έρχεται στο γήπεδο με τις μοναδικές του δυνατότητες και αδυναμίες. Are you sure you want to delete this comment? This action is permanent. Γιατί ερχόμαστε στο γήπεδο άνθρωποι μοναδικοί, ετερόκλητοι, με κάθε είδους αδιέξοδα; Γιατί βιαζόμαστε να πετάξουμε τα μολυβένια ρούχα της ζωής μας και να ντυθούμε συναθλητές και συνεραστές; Μοιάζουμε περισσότερο με διάφορα μουσικά όργανα που άλλα καλοκουρδισμένα και άλλα παράφωνα. αγωνιούν να συνταιριάξουν τις νότες και να συνθέσουν μιαν ωδή... Πρόκειται ίσως για μια μουσική παράσταση που οργανώνει με περίσσια φροντίδα η διοίκηση και διευθύνουμε όλοι μαζί. ( βλ και g koim περί άγιας διοίκησης 15 Οκτ 15:35 ) Προετοιμαζόμαστε και περιμένουμε με αγωνία να ακούσουμε το αποτέλεσμα. Θεωρώ πως όλα αυτά πέρα από εύηχα λόγια σκιαγραφούν αλήθεια και αποτελούν το προανάκρουσμα μιας ωδής που οδηγεί στον τίτλο. Αν δεν οδηγεί ,τίποτα δε χάθηκε...μας μένει το ταξίδι. Όμως αυτό είναι το στοίχημα, αυτή είναι η πρόκληση να δοκιμάσουμε την αλήθεια μας πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει, τι μελωδία μπορεί να συνθέσει delete this comment? This action is permanent. Όμως αυτό είναι το στοίχημα, αυτή είναι η πρόκληση να δοκιμάσουμε την αλήθεια μας πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει, τι μελωδία μπορεί να συνθέσει και πως μπορεί να μας συνεπάρει στον τρελό ρυθμό της, πόσο μπορεί να εκπληρώσει το σώμα μας και την ψυχή μας,πόσο μπορεί να μας δώσει αίσθημα επιτυχίας και αυτοεπιβεβαίωσης απέναντι σε μια ζωή που συχνά μας τα αρνείται. Μπορούμε οι καθημερινοί άνθρωποι της ζωής να γινόμαστε μικροί θεοί στο γήπεδο. (Λα κίλερ Μπιγκιόλ ήδη θεοποιήθηκαν) Μπορούμε τα άφωνα πρόσωπα της καθημερινότητας να γίνουμε τραγουδοποιοί της επιτυχίας,ασυναγώνιστοι τροβαδούροι της ωδής του τίτλου. Αν o Ντοστογιέφσκυ είπε πως η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο ο συνεραστής Λευτέρης είπε το εκπληκτικό κανείς από εμάς δεν έχει δικαίωμα να χαλάει μια ομορφιά (βλ Δόσης 13 Οκτ 02: 18)Θα πρότεινα βέβαια αυτή η φράση στο εξής να κοσμεί την αρχική σελίδα του site.
CHE GUEVARA Mon, 19 Oct 2009 15:11:26
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ; Αγαπητοί συνεραστές , ορμόμενος από τα εκπληκτικής ομορφιάς κείμενα : ΄ Κατάθεση ψυχής’’ και «Ωδή στον τίτλο», θα ήθελα με τη σειρά μου να καταθέσω κάποιες σκέψεις. Για πολλούς από εμάς και για εμένα προσωπικά αυτή η ομάδα σημαίνει πολλά. Για εμένα λοιπόν αποτελεί την προσωπική μου επανάσταση. Επανάσταση απέναντι στη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας, στα προβλήματα τα επαγγελματικά ,τα οικογενειακά, τα οικονομικά. Επανάσταση απέναντι στη μικρότητα και την ασημαντότητα που μας περιβάλλει και που τείνει να περιχαρακώσει αξίες , ιδανικά και όνειρα. Επανάσταση απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως δεν είμαστε παρά ένα ακόμη γρανάζι σε μια καλοστημένη μηχανή. Επανάσταση λοιπόν για να αναζητήσουμε την ‘’αλήθεια’’ μας. Την αλήθεια που είναι πέρα από το σκοτάδι στο οποίο εντέχνως μας έχουν βυθίσει. Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά ακούγονται ίσως στα αυτιά πολλών ως βαρύγδουπες εκφράσεις. Νομίζω όμως ότι αν αναλογιστεί ο καθένας μας, τι αποκομίζει από τη συμμετοχή του στην ομάδα, θα καταλάβει ότι έννοιες όπως η φιλία, ο αθλητισμός, η επικοινωνία και πάνω απ’ όλα ίσως το γέλιο (που τόσο μας λείπει) παίρνουν σάρκα και οστά. Άρα λοιπόν , επανάσταση για την επανάσταση και επαναστάτες χωρίς αιτία; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!! ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΜΕ ΣΟΒΑΡΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ!!!
Che Guevara Tue, 10 Nov 2009 03:05:45
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόρνη που την έλεγαν "τίτλο".Επέλεξα να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου στο δίλλημα που τέθηκε με μια ολοφάνερη αντίθεση. Από τη μια πλευρά το "μια φορά κι έναν καιρό" που είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις ένα παιδικό παραμύθι και από την άλλη η λέξη "πόρνη" απευθύνεται σε ενήλικους. Όμως αλήθεια , αυτό δεν συμβαίνει σε κάθε στιγμή της ζωής μας;Ζούμε με το ένα πόδι στο παραμύθι(στο όνειρο αν θέλετε όπως εύστοχα αναφέρει ο Λευτέρης), και με το άλλο στην άβυσσο( στο πραγματικό).(ΣΥΝΕΝΙΖΕΤΑΙ).Όπως όλες οι πόρνες, γεννήθηκε παρθένα και αθώα και στα χρόνια της εφηβείας ονειρευόταν αυτά που κάθε κορίτσι ονειρεύεται(να συναντήσει τον άντρα της ζωής της, να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να ζήσει σε ένα ωραίο σπίτι). Η ζωή όμως κινείται πολύ γρήγορα και μπορεί να ρίξει τον άνθρωπο από τον παράδεισο στην κόλαση μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Σε αυτήν την οδύσσεια λοιπόν της αυτοεπίγνωσής μας, καλούμαστε να επιλέξουμε:τίτλο ή παρέα; Σαφώς σε μια πρώτη επιφανειακή ανάγνωση του "διλλήματος" θα απαντούσα κατηγορηματικά, καιτα δύο.Με μια όμως προσεκτικότερη ματιά, διακρίνω πολλές ομοιότητες του "τίτλου" με το παράδειγμα της πόρνης.Ξεκινάει δηλαδή με αγνές προθέσεις που μπορεί όμως στην πορεία να προκαλέσει τριγμούς και φθορά, ακόμη και σε ένα άρτια και με ισχυρούς δεσμούς και ισχυρές ασφαλιστικές δικλίδες σύνολο. Άλλωστε τι επαναστάτες θα είμασταν αν επιλέγαμε τον "τίτλο" ως αυτοσκοπό μας. Κάτι που οι περισσοτεροι θα επέλεγαν. Πού πάνε αξίες, ιδανικά και ιδεολογίες; Πού πάει η διαφορετικότητα του Άγιου; Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτό που είναι πραγματικά ο Άγιος και αυτό που εκπροσωπεί. Σίγουρα ο τίτλος δεν σημαίνει ότι θα καταπατήσει απαραίτητα αξίες και ιδανικά και θα είμαι ο πρώτος που θα τον πανηγυρίσω όταν έρθει.Αυτό όμως που θέλω να τονίσω είναι ότι ο τίτλος δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι αυτοσκοπός μας.
KAZA Mon, 16 Nov 2009 7:42:18 pm
ΠΑΛΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
Θα ξεκινήσω κι εγώ ακριβώς με τις ίδιες λέξεις, με το «Μια φορά κι έναν καιρό» όπως ξεκίνησε και ο συν- εραστής - συμπαίκτης – συν- επαναστάτης Che Cuevara. Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ( αφού κατά βάθος όλοι μας κρύβουμε μια παιδική ψυχή μέσα μας ) υπήρχαν τρία παιδιά, τρεις φίλοι.
Παιδιά της προηγούμενης γενιάς, όχι πολύ μακρινής μα τόσο διαφορετικής από κάθε άποψη. Μεταξύ τους υπήρχε μια αγνή φιλία μα και τρομερή όρεξη για παρέα και παιχνίδι. Έτσι ξαφνικά κάποια μέρα αποφάσισαν να κατέβουν στο γιαλό. Εκεί μετά από ατελείωτο παιχνίδι και συνεπαρμένα από το νεαρό της ηλικίας τους, πέρασε από το μυαλό τους μια απίθανη ιδέα. Να χτίσουν ένα παλάτι στην άμμο !Έτσι κι έγινε Το παλάτι τους ήταν μεγαλοπρεπές, όπου κάθε παράθυρό του έκρυβε και μια περιπέτεια, κάθε κόκκος άμμου και μια καινούργια ιδέα μα και κάθε κύμα ένα ακόμα εμπόδιο. Το κατασκεύασμά τους κίνησε την περιέργεια και άλλων παιδιών οι οποίοι πήγαν να δουν περί τίνος πρόκειται. Πολλά παιδιά ενθουσιάστηκαν κι έβαλαν και αυτά από έναν ή και περισσότερους κόκκους άμμου στην τελειοποίηση ή διόρθωση του δημιουργήματός τους. Ορισμένα όμως δεν τους έκανε και τόσο μεγάλη εντύπωση, το βρήκαν ανιαρό και χωρίς ενδιαφέρον, και το βαρέθηκαν γρήγορα. Για πολλούς το να χτίζεις ένα παλάτι στην άμμο δεν είναι παρά μόνο ένα καλοκαιρινό παιχνίδι. Γι’ αυτά τα παιδιά όμως ήταν ένα όνειρο. Τώρα θα μου πείτε τα περισσότερα όνειρα δεν είναι σαν να χτίζεις παλάτια στην άμμο; Ναι! Γι’ αυτό το λόγο ξεκίνησαν να φτιάχνουν οχυρώσεις οι οποίες προστάτευαν το παλάτι τους από τα κύματα. Γι ‘ αυτές τις οχυρώσεις έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις, πολύ περισσότερες απ’ αυτές που χρειάστηκαν για να το κτίσουν. Τα χρόνια περνούσαν, τα παιδιά μεγάλωναν, ο καθένας τους διαμόρφωνε το χαρακτήρα του σκεπτόμενος και ενεργώντας πολλές φορές διαφορετικά από τον άλλον. Η αγάπη τους όμως γι’ αυτό που δημιούργησαν είχε μείνει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Αναλλοίωτο όμως έμεινε και το παλάτι τους. Εκτεθειμένο στους αέρηδες, στις βροχές και στα κύματα που κατά καιρούς δεχόταν, μα με τις οχυρώσεις τις οποίες έφτιαξαν ν’ αντέχουν, γιατί ήταν ισχυρές και σίγουρες. Έτσι κάποια στιγμή κάποια παιδιά που μεγάλωσαν λίγο παραπάνω, θυμήθηκαν ότι και αυτά είχαν ένα παιχνίδι που τους περίμενε. Ένα παλάτι στην άμμο. Αν κι εσύ βρεθείς κάποια στιγμή σ’ εκείνον το γιαλό και θελήσεις να παίξεις, κάντο με προσοχή, προστάτεψέ το, διόρθωσε τυχόν φθορές, βάλε ακόμα μια οχύρωση έτσι ώστε ν’ αντέξει γι πιο πολλά χρόνια. Έτσι μόνο τα παιδιά σου θα το βρουν εκεί, στη θέση του, θα το πλησιάσουν, θα το αγαπήσουν, θα παίξουν με αυτό, και όχι μ’ επικίνδυνα παιχνίδια που μπορεί να το βλάψουν. Άλλωστε ποια παιδική ψυχή θ’ αντιστεκόταν να ζήσει έστω και για λίγο το μεγαλείο ενός παλατιού; Πόσο μάλιστα στις μέρες μας που τα παλάτια στη ζωή μας είναι δυσεύρετα.